Ślub humanistyczny jest pięknym sposobem na wyznanie miłości.

W przypadku takiej ceremonii narzeczeni nie przychodzą na gotowe, są zaangażowani w pisanie scenariusza, dobór rytuałów, układanie słów przysięgi. Dla niektórych może to brzmieć frywolnie, jakby ceremonie humanistyczne były dla zabawy. Jednak warto spojrzeć głębiej na znaczenie takiej formy celebracji.

Poprzez osobiste zaangażowanie, włożony wysiłek i poświęcony czas, człowiek skupia się bardziej na znaczeniu danej ceremonii. Ma szanse zrozumieć jej sens i przesłanie. W myśli humanistycznej bardzo ważne jest budowanie społeczeństwa obywatelskiego, tzn takiego, w którym zdajemy sobie sprawę z konsekwencji naszych życiowych decyzji, nie bagatelizujemy naszych wyborów. 

Proces przygotowań do ślubu humanistycznego i jego spersonalizowana formuła pozwalają nam bardziej świadomie wchodzić w nowy rozdział naszego życia.

Ślub jest ceremonią przejścia jako wydarzenie społeczne i wspólnotowe. Narzeczeni za pośrednictwem ślubu łączą nie tylko swoje życia, ale życie całych rodzin. Ceremonie humanistyczne dają możliwość docenienia oraz oddania szacunku bliskim, którzy wpłynęli na ich życia, poprzez włączenie ich w rytuał. Jest to pięknym i pogłębiającym więzi momentem, gdy bliscy w sposób aktywny i zaangażowany biorą udział w akcie zaślubin.   

Ceremonie humanistyczne mają na celu podkreślenie ważności danego momentu w życiu, wydobywanie piękna oraz wzmacnianie więzów międzyludzkich, ponadto pokazują naszą wyobraźnię, fantazję i światopogląd. 

Narzeczeni wspólnie z mistrzynią ceremonii ustalają, jakie elementy chcieliby zawrzeć w scenariuszu tego szczególnego dla nich dnia. Dobierają razem słowa, muzykę i rytuały, za pośrednictwem których chcieliby powiedzieć sobie i bliskim o relacji jaka ich łączy. 

Śluby humanistyczne są praktykowane w wielu krajach zachodnich, m.in. w Wielkiej Brytanii, Holandii, Norwegii, USA czy Australii i udzielane są przez mistrzów ceremonii.

Status prawny ślubów humanistycznych w Polsce jest obecnie identyczny jak status ślubu kościelnego do 1998 r. czyli do czasu wprowadzenia instytucji tzw. małżeństwa konkordatowego. 

W niektórych krajach, jak na przykład Norwegii, czy USA, śluby humanistyczne posiadają już konsekwencje cywilnoprawne i uznawane są na tej samej zasadzie, co śluby cywilne. W Polsce ten rodzaj ślubu jest cały czas niekonwencjonalny, choć z roku na rok podobnych ceremonii jest coraz więcej.

Pierwszy ślub humanistyczny odbył się w naszym kraju 9 grudnia 2007 roku.